Równowaga - własna zdolność utrzymywania ciała w pozycji pionowej. Własna dlatego, bo powinna być możliwa bez pomocy osób trzecich.
To, jak utrzymujemy równowagę, uzależnione jest od wielu czynników. Kontrola równowagi ciała rozwija się dzięki informacjom pochodzących z różnych źródeł. Podstawową rolę ogrywają tu czynniki genetyczne. Wiele zaburzeń równowagi jest związanych z chorobami neurologicznymi. Należy pamiętać, że u dzieci u których zostały zauważone zaburzenia przetwarzania sensorycznego, zaburzenia równowagi również występują.
Zaburzenia równowagi to nie tylko potykanie się, upadanie, niezgrabność ruchów. Przenoszą się na inne układy sensoryczne. Stanowią zatem istotną przyczynę trudności w uczeniu się. Dotyczy to szczególnie układu ruchowego oraz przetwarzania wzrokowo słuchowego. Dzieci z zaburzeniami równowagi mają trudności z kontrolą własnego ciała, a to powoduje również problemy z zachowaniem.
Rozwój równowagi należy wspierać od samych narodzin. Ważne jest stymulowanie i pielęgnowanie dziecka, dawanie mu możliwości odczuwania własnego ciała i przebywania w różnych pozycjach.
Starszym dzieciom można zaproponować szereg zabaw rozwijających równowagę. Przede wszystkim musimy pozwolić dziecku poznać jego ciało i jego granice.
Aby ćwiczyć równowagę możemy zaproponować:
- zabawy polegające na turlaniu się, ślizganiu
- wszelkie zabawy polegające na bieganiu, skakaniu, wspinaniu się
- zabawy w których dzieci imitują poruszanie się różnych zwierząt
- zabawy siłowe
- masaże.
Warto zachęcać dzieci do aktywności ruchowej. Czasami zamiast przejażdżki autem, wybrać się na spacer. Zamiast windy wybrać schody. Każda aktywność ruchowa dziecka daje szansę na integrację bazowych systemów sensorycznych. Ruch dodatkowo pozytywnie wpływa na nasze samopoczucie. Mózg zaczyna produkować więcej dopaminy, więc czujemy się szczęśliwsi. Pamiętajmy również o pozytywnym psychologicznym aspekcie ćwiczeń. Spędzamy wtedy czas razem z dzieckiem i tworzymy z nim więź.
